Just one month left

Het wordt steeds meer aftellen. Ik heb nog maar een maandje over. Ik ben heel blij als ik straks op het vliegveld sta. Maar ik heb ook heel veel zin om deze maand nog hier te zijn. We zijn nu aan het regelen wat we met het sonsorgeld kunnen doen. Godbless, het hoofd van het weeshuis, heeft voorgesteld om de school verder af te bouwen. Ze zijn begonnen aan een klaslokaal maar het geld was op dus zijn ze gestopt. Ze gaan volgende week beginnen. Ik hoop dat het klaar is voordat ik ga. Zo kunnen we goed zien waar het geld naar toe gaat. Als ze meer geld op school kunnen krijgen, kan er ook meer geld naar het weeshuis.

De week van 18 februari was niet zo interessant. Het heeft bijna elke avond geonweerd en af en toe ook geregend. Het regenseizoen is van start gegaan.. Dan is het maar goed dat ik over een maandje terug naar Nederland ga. Ik hoop dat het daar dan weer wat mooier weer is. Dinsdag 19/2 was het 's avonds echt mega hard aan het regenen. Halverwege de route naar huis kwam het met bakken uit de hemel. We moesten nog maar een klein stukje maar waren klets nat geworden. Ons water was op bij het huis dus we hebben de ton buiten gezet, die was binnen no time vol. De volgende dag hebben we gedouched met regenwater.

Donderdag 21/2 hadden ze een voetbal toernooi georganiseerd met een paar scholen. Wij hadden 3 teams maar niemand had gewonnen. Ze hadden er heel de week voor getraint. Dat houdt in dat ze om half 5 's ochtends beginnen met trainen, dan naar school gaan om te ontbijten en weer gaan trainen, pauze en weer trainen. Best heftig. Tijdens het toernooi hebben wij alleen maar gezeten. En elke keer opgeschoven naar de schaduw. Toch zijn we goed bruin geworden!

Vrijdag 22/2 moesten de 3 kleinste kindjes gewogen worden en tegelijker tijd krijgen de vrouwen ook wat voorlichting.
's Avonds hebben Britt en ik gekookt. We hebben spaghetti bolonaise voor ze gemaakt. De saus was echt heerlijk maar de spaghetti was een beetje mislukt.. Het was een plak bol geworden. De kinderen vonden het ook heel lekker! We zaten gezellig aan een grote tafel. Dit hebben we betaald van het sponsorgeld.

Dit weekend zijn we in Kumasi gebleven. Eindelijk eens wat souveniertjes gekocht. En ik heb wel een uur met mijn familie geskyped. Het was heel leuk om iedereen weer te zien! Helaas deed mijn webcam het niet maar ze konden mij wel horen.
Toen we door Kumasi liepen voelde het heel vertrouwd. Net of ik gewoon op vakantie was en in het dorpje aan het winkelen was. Kumasi is wel wat groter..
's Avonds zijn we gaan stappen maar dat is een beetje gefaalt. Britt en ik zijn toen optijd weer naar het hotel gegaan.
Zondag zijn we vroeg opgestaan en naar het zwembad gegaan. We hebben daar heel de dag liggen zonnen. Het was zo warm! Ik mocht nog steeds niet zwemmen ivm mijn knie.. Toen heb ik maar heel de tijd onder de douche gestaan.

Maandag 25/2 hebben Britt en ik mee geoefend met het macheren voor 6 maart. Ik was toch wel een beetje bang dat ik ook geslagen werd, maar de leraar had me verzekerd dat hij dat niet ging doen. Het was wel een keertje leuk om mee te oefenen.
Ik had zondag een blaar gekregen van mijn nieuwe slippers en vandaag was die open gegaan en gaan ontsteken.. Ik heb toen toch maar even een antibiotica kuur gehaald. Die werkte echt snel en goed. Mijn knie is nu ook bijna over.

Woensdag 27/2 was David jarig. We moesten eerst naar de meeting maar hebben daarna popcorn meegebracht en cola. Wat is het dan een chaos. Iedereen denkt dat ze te weinig krijgen en ze zitten allemaal uit elkaars schaaltje te eten. Wel was het weer een gezellig feestje! Iedereen lacht en schreeuwd.

Donderdag 28/2 hadden we echt een goed dagje op school. Godbless ging met Eric naar Cape Coast voor twee dagen dus hebben Britt en ik zijn lessen overgenomen. In een klas hebben we Engels gegeven en in de andere Health talk. Eindelijk luisterde ze allemaal naar ons.

Vrijdag 1/3 zijn we in Kumasi gaan lunchen met Dagmar, Britt, Leonie en Bertha. Dit weekend gaan we met z'n alle naar het Hand in Hand project. Dat is opgericht door een Nederlandse dokter en daar wonen allemaal gehandicateb kinderen die verstoten zijn. Ik was heel erg benieuwd. Het is een heel mooi project. De kinderen en jong volwassenen hebben een mooie plek om te wonen.
Het weekend begon al goed bij de trotro rit. We moesten wachten om te vertrekken dus toen hebben we wat eten ingeslagen. Alle mensen hier lopen met hun kraampje op hun hoofd. Wij hebben alleen maar in de trotro gezeten en naar iedereen gezwaaid dat ze moesten komen. Het leek net een Mcdrive. We hebben 3 uur moeten reizen.
De huisjes waar we in verbleven waren super schattig. Ze hadden een buiten douche en je moest ook buiten naar de wc. Ik heb die avond onder de sterren gedouched. Hee romantisch!

Zaterdag 2/3 hebben we een taxi geregeld die ons heel de dag overal naar toe bracht. We zijn eerst naar Boabeng-Fiema geweest. Dat is een dorp waar de apen heilig zijn. We zijn met een gids het bos in gelopen en hebben de apen bananen kunnen geven. Ze hadden daar ook een begraaf plaats voor de apen. Daarna zijn we naar de watervallen gegaan. We hadden een koekblik als taxi en zaten er met 6 mensen in. De route naar de watervallen was over een hele slechte weg.. Onze chauffeur heeft heel veel gebeden en ik hoopte ook heel erg dat het goed ging komen. Bij de watervallen was deze keer helaas ook een school, het was erg druk. Wij waren toen ook een atractie. Ze kwamen allemaal bij ons staan en blijven dan echt staren.. We zijn weer heel thuis gekomen dus het is toch nog allemaal goed gegaan met de taxi.

Zondag 3/3 zijn we op het project gebleven. We hebben de kinderen zien drummen en dansen en hebben gerelaxd bij het zwembad. 's Middags heb ik eindelijk een keertje met mijn beste vriendin gebeld. Ik moest echt in een keer huilen aan de telefoon. Ik had het net met de ander vrijwilligers over onze reizen gehad en kwam er achter dat ik het me toch allemaal heel anders had voorgesteld. Ik ben heel erg blij dat ik met Britt op hetzelfde project zit maar had verwacht dat ik helemaal alleen zou zijn en daardoor mezelf tegen zou komen en ontdekken. Ik baalde wel even dat dat niet het geval is en ik baalde ook heel erg dat ik deze week niet thuis ben met de verjaardag van mijn zusje en oma..
Toen we terug kwamen op het weeshuis voelde het al thuis komen. Alle kinderen rende op ons af en waren heel blij ons te zien. Er is vrijdag weer een nieuwe vrijwilligster op het weeshuis gekomen. Rahel uit Nieuw-Zeeland. Eindelijk iemand die goed Engels kan dus daar kan ik ook nog veel van leren.

Maandag 4/3 heb ik mijn haren laten doen. Ik heb dreads laten zetten. Het heeft 4 uur geduurt. Toen het er net inzat vond ik het echt heel lelijk. Ze had ze veel te lang gelaten en ze heeft er een scheiding ingemaakt. Als ik het vast doe is het wel oke. Het slapen os ook nog even wennen. Omdat het zo strak zit ligt het niet echt fijn.

Dinsdag 5/3 regende het 's ochtends echt heel erg hard. We hebben in bed liggen wachten tot het over was. Daarna zijn we naar school gegaan. Eerst hebben de kinderen weer gemacheerd en daarna hebben ze gezongen en dansles gehad. Dat was echt een feestje!

Woensdag 6/3 Independence day! Eindelijk gingen de kinderen dan macheren in ons dorp. Ze hadden een tent opgezet bij de school en zelfs de chief was gekomen. Onze school had ook een dansje ingestudeerd. Daarna gingen ze ook nog een voetbal wedstrijd spelen. Maar na 2 minuten werd die stil gelegd omdat de chief weg ging.
's Avonds zijn we uit gaan eten met de meeting. Heel gezellig was dat. Toen we terug waren op het weeshuis vertelde Godbless dat de excursie van morgen niet door kan gaan want de bus is niet geregeld. Er waren 5 kinderen die mee zouden gaan van het weeshuis en daar hadden wij voor betaald met het sponsorgeld. Hij gaat wel nog regelen of we een andere keer kunnen gaan. Thuis bij het huis hebben we nog een klein watergevecht gehad met Felix en Judith.

Donderdag 7/3 hebben we heerlijk uit kunnen slapen. We waren pas ronf 10 uur op het weeshuis en toen waren alle klusjes al gedaan. Wij hebben veel spelletjes gedaan met de kinderen en ik heb weer een keertje gefiets. Godbless vroeg of ik kon fietsen en Rahel zei meteen, natuurlijk kan ze fietsen. Ze komt uit Holland. Dat was wel leuk om te horen. Ik werd echt aangestaard toen ik door het dorp fietste. Maar het was wel heerlijk om te fietsen.
's Avonds was Rahel heel ziek geworden.. Ze was zelfs even flauwgevallen thuis. Het was best wel even eng en ik wist niet goed wat we moesten doen. Ze heeft een tijdje gelegen en toen ging het wel beter. Gelukkig was ze heel de tijd aanspreekbaar.

Vrijdag 8/3 was mijn zusje en oma jarig. Happy birthday!!!

Zaterdag 9/3 hebben we weer een uur gewacht op een tro tro bij ons in het dorp. Mijn gedult was echt bijna op. Maar toen we in Kumasi waren was het heel gezellig. We hebben veel stofjes gekocht. Janet gaat een jurk voor ons maken. In het internet café heb ik met mijn broer geskyped op zijn telefoon. Hij was op het feest van mijn oma. Gelukkig deed mijn webcam het deze keer wel. Iedereen heeft mij kunnen zien en ik hun ook. Oma was heel blij om mij te zien. Toen ik haar zag moest ik bijna huilen.
's Avonds moesten we weer water halen voor bij ons thuis. Maar het regende dus de pomp was afgesloten. We hebben toen alle drie onze bikini aangedaan en zijn buiten in de regen gaan douchen. Het was heel erg koud. Maar wel een leuke ervaring, haha.

Vanmorgen zijn we naar het dorpje Adanwomas geweest. Daar weven ze nog traditioneel Kente. De rondleiding was echt interessant en we hebben het zelf ook mogen proberen. Maar dat ging niet zo soepel als de mannen dat deden.

Ik ben hier nog precies 4 weken en ben alles nog in aan het plannen. Ik ga er nog heel erg van genieten!

Ik was zaterdag in het internet café mijn foto's aan het uploden maar toen was mijn tijd op. Dat is dus mislukt... Volgende keer beter. Hier zijn wel alvast de verhalen :)

Jullie horen weer van mij. Hoop wat sneller deze keer.

Liefs!!