Motto: bruiner en blonder

Ons nieuwe motto van de reis is om een bruinere huid te krijgen en een blondere gloed in onze haren. Zodat we al helemaal klaar zijn voor de zomer als we terug in Nederland zijn. Haha, je moet iets als je in Afrika bent he :)
We werken ook nog wel steeds heel hard hoor. Na elke weekend krijgen we maandag van Godbless te horen dat we maar op het weeshuis moeten blijven om uit te rusten en mama een beetje te helpen.
Maandag 28/1 hadden Britt en ik onze eigen was gedaan. We moesten eerst ons eigen water gaan pompen. Tijdens het wassen waaide het echt heel hard. Sommige dingen hebben we zelfs twee keer gewassen omdat ze van de lijn waren gevallen. Uiteindelijk hebben we was knijpers gekregen en bleef het goed hangen. Door de wind was het wel snel droog.
's Middags zijn we naar de apotheek geweest. Mijn knie is nog steeds niet helemaal over dus ik liet de man van de apotheek er eens naar kijken. Nou dat doe ik ook echt nooit meer! Ik ben dood gegaan toen hij het schoon had gemaakt.. Toen zag ik het echt even niet meer zitten om hier nog 3 maanden te blijven. Gelukkig was Britt bij mij, ze was heel lief voor me.
's Avonds hebben we varken gegeten met een rijst bol. Ze pletten dan eerst de rijst helemaal plat zodat het aan elkaar plak en daarna maken ze er een bol van. Nou dat is echt niet mijn favoriet. De varkens kop hadden we 's ochtends al in een mandje zien liggen, ook niet zo'n fijn idee..

Dinsdag 29/1 zijn we naar school geweest en hebben we spelletjes op het veld gedaan met de jongere kinderen.
Woensdag 30/1 bleven we weer op het weeshuis. Er waren niet zo veel taken dus hebben we de leefkamer maar een keertje grondig schoon gemaakt en de tafels geschrobt. 's Middags zijn we weer naar de meeting geweest. Er waren weer 3 nieuwe meiden aangekomen. Volgende week komt nog 1 meisje en dan is de groep compleet voor nu.

Donderdag 31/1 zijn we na het avond eten naar Kony gegaan. We bleven daar slapen omdat we vrijdag met hem naar Mole zouden gaan.
Vrijdag 1/2 zijn we om 5.00 uur vertrokken naar het noorden van Ghana, Mole. Daar is een nationaal park waar je olifanten kunt zien. Britt en ik zijn samen met Dagmar en Iris daar naar toe gegaan. Kony was onze gids. We zijn 7 uur onderweg geweest. De laatste twee uur was over een grindweg. Kony heeft daar gemiddeld 70 km per uur gereden dus we zijn aardig door elkaar geschud. We zijn ook door een flinke kuil gereden. Gelukkig deed de auto het nog en hebben we gewoon verder kunnen rijden. We waren rond 12.00 uur aangekomen in het park. Daar hebben we geluncht en om 16.00 uur hadden we een wandel safari van 2 uur. Dat was echt heel mooi! Aan het einde van de wandeling hebben we zelf een olifant gezien. Hij was echt heel dicht bij!
Zaterdag 2/2 moesten we vroeg opstaan want we hadden een ochtend safari. De gids had al gehoord dat er een olifant in de buurt was. Na lang lopen en toen we al op de terug weg waren, zagen we hem dan eindelijk. Hij was met nog een andere en ze hadden een kleintje bij zich. Het kleine olifantje liep heel de tijd tussen de groten in. Dit deden ze om hem te beschermen. Ze zijn met z'n 3e naar de waterplas gelopen en zijn daar gaan zwemmen. Dat was echt een mooie ervaring en leuk om van zo dichtbij te zien! Na der hand kwam er ook nog een vierde olifant aanlopen.
Na de safari had Kony geen plannen meer dus hadden we een relaxte middag bij het zwembad. Na het ontbijt gingen we ons klaar maken. Ik had voor de frisse lucht de achter deur open gezet. Maar in een keer zat er een baviaan in onze kamer. Ik was zo bang! Heb heel de tijd gedacht hoe ik hem uit de kamer kon krijgen. Maar wilde ook niet dat hij me aan zou vallen. Hij heeft al onze koekjes gepakt en is toen weer gegaan. We hebben snel de deur dicht gedaan en hij heeft onze koekjes voor onze deur op zitten eten. We waren allemaam heel erg geschrokken... Hadden daarom alles goed afgesloten en zijn snel naar het zwembad gegaan. Heb een heerlikk kleurtje gekregen. En heb gedobbert met mijn been buiten het zwembad, haha. Ik wilde niet dat mijn knie nat werd want mijn wond is mooi aan het genezen.
's Middags heb ik eindelijk weer een keertje een salade gegeten. Het lekkere eten mis ik wel heel erg..! 's Avonds zijn we bij de zus vwn Kony gaan eten. Dat was heel appartm We werden met z'n vieren aan een tafeltje gezet en kregen eten. Ik heb voor het eerst mijn hele maaltijd met mijn handen moeten eten. We waren in het noorden en daar is het heel streng dat je alleen maar met je rechter hand mag eten, vooral als je met meerderen uit 1 bak eet. Even wennen hoor..
Zondag 3/2 zijn we ook weer optijd vertrokken. We zijn eerst naar de moskee in het dorpje van Kony geweest. Dat is de oudste moskee van het noorden. Het viel me op dat de deurtjes echt heel klein zijn. Onderweg zijn we gestopt bij 3 watervallen. De laatste was heel mooi. We hadden niet veel tijd dus zijn snel weer verder gereden.
Thuis was er niemand bij het weeshuis. Ze waren met z'n alle naar het zwembad. Toen ze terug kwamen met de bus waren ze allemaal aan het zingen en ze waren heel blij ons weer te zien. Dat was een heel fijn welkom! We hebben toen met z'n alle pizza gegeten.

Vandaag 4/2 had ik een mailtje gekregen van mijn mama. Ik kreeg wel even een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen.. Ze mailde dat ze vond dat ik al zo lang weg ben. Ik ben hier al 3 weken maar de tijd vliegt voorbij. Ik heb zelf helemaal niet het idee dat ik al lang weg ben. Het voelt zelfs al dat de tijd begint te dringen. Ik wil nog zoveel met de kinderen doen! Gelukkig heb ik daar nog 2 maanden voor.
We hebben ook voor het eerst gezien hoe ze een kip slachten. De kippen van het weeshuis zijn een beetje ziek.. Ze hebben het te koud 's nachts en vallen 's ochtends dan half dood uit de boom.. Er zijn er vandaag 11 overleden. Om hun uit hun lijden te halen hakken ze hun keel door. Daarna plukken ze ze kaalm Ik heb alleen maar toe gekeken. Eerlijk gezegt smaakte het kippetje 's avonds heel erg goed. De 3 over gebleven kippen hebben ze medicijnen gegeven.
Vandaag heeft Britt ook een nieuw matras gekocht voor in het vrijwilligers huis. We kwamen erachter dat er twee meisjes op de grond sliepen omdat ik hun matras had.. Dat vonden we niet kunnen en ik voelde me ook heel schuldig. Ze waren blij dat ze ze weer mee konden nemen.

Ik ga nu dus mijn nieuwe matras uitproberen. Weltrusten! Mijn wekker gaat zoals gewoonlijk om 5.00 uur. In het begin was het erg wennen maar nu ben ik wel gewent aan de tijden.

Jullie horen weer van mijn.
Veel liefs!!